Van' e lang twièklanke zeen er in 't Mièvers klanksistèèm twiè suurte: uupenende en slùutende. Die beginnen allemaol mèt ene lange klinker.
Bie de uupenende volgt in 'n gesluute lèttergrièp vier t, s, n, of es ni drek eet volgt op dèè lange klinker ene lichte naoslaag van 'n doffe e. In sòmmige dialekte buu die doffe e mier duurklinkt, volgt in' e spelling op dèè lange klinker een ë. Det doon ich in' e Mièver spelling ni. bv. pièt (poten), ziè (zee), bruud (brood), zuu (zo). Bie de slùutende geit de lange klinker ièver in i. Det twiède element weert in' e Mièver spelling es j gesjriève.
Uupenend
ièᵊ |
tièn (teen) twiè (twee) |
uuᵊ |
duud (dood) uuts (ooit) |
|
|
|
|
Slùutend
ièj |
brièj (broden) kièjtsje (gaatje) genièjd (genodigd) |
uuj |
huuj (hooi) pluujt (plooit) geknuujd (geknoeid)
|
eej |
heej (hoeden) hèèjdsje (hoedje) gebreejd (gebroed) |
ooj |
gooj (goede) bloojt (bloed) gespoojd (gespoed) |
èèj |
snèèj (snee=snede) drèèjdsje (draadje) gebèèjd (gebeden) |
aoj |
baoj (veldbode) raojde (raadde) gezaojd (gezaaid) |
aèj |
kraèj (kraai) draèjt (draait) gezaèjd (gezaaid) |
aaj |
laaj (la=lade) begaajde (begaadde) gespaajd (gespaad) |