Vier gemekkelik ònner anner minse te kònne lève en er zuu good miègelik mèt ièverein te kuume, mote ve vèèl nao ein lùustere en mèt ein kalle. Det doon ve mèt uis gehier en uis spraok es ve ònnerein ’n taal sprèke die ve allemaol verstuun. Minse die niks hieren en/of niks kònne zeige, moten hin behelpe mèt gebaretaal of gesjriève taal.
Es gèè dezen tekst mèt e bitske mote kònt lèze en em uich verstaot, kalt der lichelik toch nòg uuts, dèk of altied (plat) Mièvers, uich zònner te vloken of òch kaod te make. Det gèè al dees klanken en wèèrd drek herkint, kimt duurdet gèè op´e sjaol al Nederlands hebt liere lèzen en sjrieve.
Nùuw, es der aan hùus Mièvers hebt hiere kalle, dan zeet der good eige mèt de Mièverse spraokklanke. Toch kònt der daovier zelf nòg gei Mièvers sjrieve. Want, vier Mièvers te sjrieve moot der ’n vaste spelling volge en die moot der liere duur ze vèèl te gebrieke.
Gèè moot vier te beginnen wiète det ’t Mièvers van z’n eige of van anner tale geliènd veeren sestig klinkers hèèt, buuvan er enen huip uich in´t Nederlands vierkuume en òngeveer etzelfde wèren ùutgespruuke. Det ene zelfde klinker in´t Mièvers ni altied ève lank klinkt, b.v. in knienspiep, kimt duurdet vèè dèè in piep eigelik zònner bezaèj wat ‘sleipe’ wie ze zeige. Ene klinker, of er nùu kort of lank, enen einklank of enen twièklank is, kriegt sòms ene sleiptuun. Is det ni ’t geval dan zeige ve det dèè klinker stuuttuunig is. In ’t ièverzicht det volgt is de sjriefwies dezelfde es die in ’t Groot Woordenboek van het dialekt van Meeuwen (2019) weert gebriekt.